Waarom het streven naar een evenwichtige BMI niet werkt in Nederland.
De Body Mass Index (BMI) zou een medische maat zijn om aan te geven of jouw lijf binnen de range van gezonde gewichtstoestand verkeert ten aanzien van jouw lengte (BMI = gewicht / lengte2). Ik beperkt me in dit artikel tot het beschrijven van de bovengrens. Als je volgens de berekening uitkomt op een BMI boven de 25, dan zou je te dik zijn volgens gezondheidsdeskundigen. Bijvoorbeeld: BMI berekening bij een man van 94,3 kg zwaar en 1,70 m lang: Deel het lichaamsgewicht in kilogram (kg) met de lengte in meters (m). Deel het antwoord dan opnieuw door de lichaamslengte (m) om de BMI te verkrijgen. 94,3/1,7 = 55,471 (afgerond) en deel dit opnieuw door 1,7 → BMI is 32,62 en dat veel meer dan 25 ⇒ Deze persoon is te zwaar! Hoe hoger het getal uitkomt boven de 25, hoe dikker je bent. Een erg hoog getal duidt op een ongezonde levenswijze, omdat overgewicht tot allerhande lichamelijke en medische problemen kan leiden (bijvoorbeeld: gewrichtsproblemen, hartklachten, diabetes type 2).
De BMI als norm voor gezondheid is al jarenlang bekend. Je zou denken dat mensen proberen binnen de BMI-range te blijven wat betreft hun lichaamsgewicht. Die attitude is de boodschap die de overheid en gezondheidsorganisaties promoten. Dit streven lukt om 2 redenen niet, namelijk:
1. Welvaartsziekte in de Nederlandse maatschappij De gemiddelde westerse welvaarts-mens is de laatste 50 jaar door-en-door verwend geworden. Hij / zij kan alles eten wat hij maar wil, en zoveel eten als hij maar wil. Jonge kinderen worden overladen met lekkere hapjes en zoete drankjes. Veel moderne mensen eten te veel wat betreft zoetigheid, vet, of zout. Hierdoor beginnen vele mensen al vroeg in hun jeugd met overgewicht door gebrek aan zelf-discipline. Eenmaal te dik, is het erg moeilijk om weer terug te keren naar een gezonde lichaamsgewicht, ondanks de schreeuwende beloftes van menig dieet-goeroe.
2. Welvaartsbejegening in de Nederlandse samenleving Tegenwoordig is het sociale norm voor de gemiddelde, beschaafde burger, dat je niet fysiek vecht voor jouw eigen belang, maar op andere manieren problemen oplost. Om voor jezelf op te komen, bij confrontaties met onbekende personen, zijn er tegenwoordig 2 manieren: a) Verbaal geweld: mensen die 'goed gebekt zijn' kunnen beter van zich afbijten en hun weg in de overvolle maatschappij vinden. b) Overwichts-bluf: Veel welvaartsmensen hebben over-wicht op de ander door over-gewicht! In grote anonieme massa's zullen grote of zware mensen meer indruk maken op anderen bij conflicten. Om ruzies te voorkomen, zullen kleinere mensen die minder wegen, de 'zwaargewichten' uit de weg gaan en hen hun zin geven. M.a.w.: in anonieme of massale situaties (17 miljoen mensen in Nederland!) is het handig heel groot of zwaar te zijn. Dan maak je bij voorbaat (onbewust) indruk op anderen en lopen anderen je niet voor de voeten. Dikke mensen dwingen respect af in drukke winkelstraten, en massale evenementen enzovoorts. Deze trend zie je reeds in de kleuterschool, lagere school en middelbare school, waar bepaalde kinderen elkaar verdringen, puur op basis van hun gewicht. Overigens zie je deze trend ook bij sommige diersoorten in de natuur. Door deze twee factoren, wordt het streven (van de overheid) naar een juiste BMI voor de gemiddelde mens, ondermijnd, omdat gezondheidsorganisatie nauwelijks rekening houden met onbewuste / onuitgesproken psychologische processen waaraan de mensheid bloot staat. Wellicht dat beschaafde, gestudeerde mensen niet willen erkennen dat mens nog altijd dierlijke eigenschappen heeft, waar rekening mee gehouden moet worden!
Alweer een voorbeeld van ziekelijke over-cultivering van de Nederlandse maatschappij. 2018 drs. RGES, medisch bioloog
